Griebelvet

We varen samen op met Clero, een mooi houten bootje van 7 mtr, gebouwd in 1964, bemand door een vriendelijk Duits echtpaar, die ook naar Bremen gaan, eveneens naar Marina Bremen Altstadt, ons ook al aanbevolen door de bootvarende Duitse pianoleraar van Joke. De buitensteiger ligt vol, maar achteruit manouvrerend kunnen we ook nog aan de binnensteiger aanmeren. Achteruit, om morgen vooruit weg te kunnen varen. Het tij vanuit de Waddenzee/Noordzee is hier 4-5 mtr, maar zeer robuuste, meedrijvende Dalben geven een prima aanmeerplek. Dit is op loopafstand van de Altstadt, die je bereikt via -Die Slachte- de Promenade langs de Weser, waar heel Bremen zich lijkt te verzamelen. Direkt daarachter is de zeer bekende Altstadt van Bremen. Steegjes, pleintjes, kerken, kneipen, restaurants, Rathaus und Gerecht. En over die Gerechten in Rathausen gaat dit verhaaltje. We eten dus Im RathausKeller, waarin zeer, zeer grote wijnvaten, nu als decoratie, maar toen een belangrijk onderdeel van soms onbegrijpelijke Raadsbesluiten, met als stelregel --Als er nog wijn is in het vat, Hebben we niet genoeg gehad. Maar goed het zijn nu holle vaten. Op mijn aanraden beginnen we met een aardige Vorspeize, Griebenschmalz mit Bauernbrot im Weckglas. Simpele uitleg: Varkensvet- Reuzel- Uitgebakken Kaantjes, gemengd en dat smeerde je dan op het brood. Vroeger een noodzakelijkheid voor RatsHerren als ondergrondje voor die Wein Schlemperei. Joke vindt het Griebelvet, maar smeert er toch lustig op los. Het restantje im Weckglas wordt snel in de tas gestopt voor Ein Brötchen Griebelvet morgenochtend. Voor de geïnteresseerden:  Joke- Bremer Pfannfisch- Rotbarsch und Seelachsfilet auf Deftigen Bratkartoffeln mit Speck und Zwiebeln en ik kies voor: Ragout von Damhirsch in Rotwein mit Wacholdersauce und Waldpilzen mit Butterspätzle  und Reiselbeeren-Birne. En dat alles op een ondergrondje van Griebelvet.